คำพิพากษาฎีกาที่ 779/2555 
จำเลยที่ 1 เป็นเจ้าของที่ดินโฉนดเลขที่ 8895 ต่อมามีการก่อสร้างท่าเทียบเรือและเขื่อนหินยื่นไปในทะเลและอยู่ใกล้กับพื้นที่พิพาท ทำให้มีผลกระทบกับการเคลื่อนย้ายของตะกอนทรายชายฝั่งทะเล ทำให้สะสมตัวในบริเวณที่ดินพิพาท กลายเป็นหาดสันทรายชายฝั่งทะเลทำให้สะสมตัวในบริเวณที่ดินพิพาทกลายเป็นหาดสันทรายซึ่งมีดินถมปิดทับบนทรายจนกลายเป็นพื้นดิน แม้จะมีส่วนมาจากท่าเทียบเรือและเขื่อนหินที่มีผู้อื่นสร้างขึ้น แต่จำเลยที่ 1 ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการสร้างท่าเทียบเรือและเขื่อนหิน การสะสมตัวของตะกอนเกิดขึ้นเองจากกระแสน้ำทะเล มิได้เกิดจากฝีมือมนุษย์และก่อให้เกิดที่ดินงอกต่อไปจากที่ดินของจำเลยที่ 1 ที่ดินพิพาทจึงเป็นที่งอกจากที่ดินมีโฉนดของจำเลยที่ 1 ไม่ใช่สาธารณะสมบัติของแผ่นดิน จำเลยที่ 1 ย่อมเป็นเจ้าของที่งอกตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ มาตรา 1308