(หากคู่ความดำเนินกระบวนพิจารณาใด หลังจาก พ้นกำหนดระยะเวลาตามกฎหมายโดยไม่ยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลามาด้วย ศาลจะอนุญาตไม่ได้ คู่ความต้องยื่นคำร้องขอขยายระยะเวลาโดยอ้างทั้งพฤติการณ์พิเศษและเหตุสุดวิสัยให้ชัดเจน จะถือว่าการดำเนินกระบวนพิจารณาต่อไปนั้น เป็นการขอขยายระยะเวลาไปในตัว ไม่ได้)(โดยพี่ดาว)

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 4340 - 4341/2545
ศาลฎีกาโดยมติที่ประชุมใหญ่เห็นว่า กรณีนี้เป็นการขออนุญาตยื่นคำให้การเมื่อพ้นกำหนดเวลายื่นคำให้การแล้ว ซึ่งหากจะถือว่าเป็นการขอขยายระยะเวลา จำเลยทั้งสองจะต้องอ้างทั้งพฤติการณ์พิเศษและเหตุสุดวิสัยที่ไม่อาจยื่นคำให้การภายในกำหนดระยะเวลายื่นคำให้การด้วย ตาม ป.วิ.พ. มาตรา 23 แต่ปรากฏตามคำร้องขอของจำเลยทั้งสองว่า จำเลยทั้งสองอ้างเหตุที่มิได้จงใจขาดนัดยื่นคำให้การเท่านั้น หาได้อ้างพฤติการณ์พิเศษและเหตุสุดวิสัยแต่อย่างใดไม่ ดังนี้ ที่จำเลยทั้งสองยื่นคำร้องขออนุญาตยื่นคำให้การดังกล่าวจึงไม่อาจถือเท่ากับเป็นการขอให้ศาลชั้นต้นมีคำสั่งขยายระยะเวลายื่นคำให้การแก่จำเลยทั้งสองได้