ฎีกาที่ 4208/2552 
เบี้ยปรับที่ศาลลดได้ ตาม ปพพ. มาตรา ๓๘๓ วรรคหนึ่ง ต้องเป็นเบี้ยปรับอันเกิดจากการที่คู่สัญญาที่เป็นเจ้าหนี้ทำสัญญาไว้ต่อกันว่า ลูกหนี้จะใช้เงินจำนวนหนึ่งเป็น เบี้ยปรับเมื่อตนไม่ชำระหนี้ หรือไม่ชำระหนี้ให้ถูกต้องสมควร ดังที่บัญญัติไว้ใน มาตรา ๓๗๙ – ๓๘๑ แต่กรณีที่จำเลยที่ ๑ เป็นผู้ได้รับอนุญาตใช้น้ำบาดาลจากโจทก์ ต้องรับผิดชำระค่าใช้น้ำบาดาลเพิ่มขึ้นเพราะฝ่าฝืนไม่ปฏิบัติตามกฎกระทรวงฉบับที่ ๖ และที่ ๗ ซึ่งออกตามความให้ พรบ.น้ำบาดาล พ.ศ.๒๕๒๐ มิใช่เป็นเรื่องที่โจทก์กับจำเลยที่ ๑ ตกลงกำหนดค่าเสียหายไว้ล่วงหน้าในลักษณะเบี้ยปรับตาม ปพพ. ศาลจึงไม่อาจปรับลดได้