ฎีกาที่ 2677/2547 
ตามสัญญาเช่าซื้อข้อ 3 กำหนดเวลาชำระค่าเช่าซื้อไว้ ตามวันแห่งปฏิทิน ซึ่งตาม ป.พ.พ.มาตรา 204 วรรค 2 หากลูกหนี้ไม่ชำระหนี้ตามกำหนดย่อมผิดนัดทันทีโดยไม่ต้องเตือนก่อน แต่โจทก์ชำระหนี้ล่าช้าไม่ตรงกำหนด จำเลยก็รับทุกครั้งมาโดยตลอด แสดงว่าโจทก์และจำเลยมิได้ถือเอากำหนดเวลาเป็นสาระสำคัญ แม้โจทก์จะไม่ชำระค่าเช่าซื้อ 3 งวดติดต่อกัน ก็ไม่ถือว่า โจทก์ตกเป็นผู้ผิดนัดโดยมิพักต้องเตือนก่อนตามบทบัญญัติดังกล่าว ในการบอกเลิกสัญญาจำเลยจะต้องปฏิบัติตามมาตรา 387 โดยจำเลยจะต้องกำหนดระยะเวลาพอสมควร แล้วบอกกล่าวให้โจทก์ชำระค่าเช่าซื้อที่ค้างชำระภายในระยะเวลานั้น ถ้าโจทก์ไม่ชำระค่าเช่าซื้อภายในระยะเวลาที่กำหนดให้ จึงจะถือว่าโจทก์ผิดนัดและจำเลยมีสิทธิบอกเลิกสัญญาได้ เมื่อจำเลยไม่ได้กำหนดเวลาพอสมควรให้โจทก์ชำระค่าเช่าซื้อที่ค้างชำระ จึงถือไม่ได้ว่าโจทก์เป็นผู้ผิดสัญญา
สัญญาเช่าซื้อข้อ 14 ที่ตกลงว่าในกรณีที่โจทก์ผิดสัญญาข้อหนึ่งข้อใด จำเลยมีสิทธิบอกเลิกสัญญาเช่าซื้อได้ทันที โดยไม่คำนึงว่าจำเลยเคยผ่อนผันการผิดสัญญาเช่นนั้นมาก่อนนั้น การผ่อนผันการผิดสัญญาตามข้อสัญญาดังกล่าว ต้องเป็นกรณีที่จำเลยได้แสดงเจตนาผ่อนผันการผิดสัญญาครั้งก่อนๆโดยมิได้ยินยอมให้การผิดสัญญาในครั้งต่อๆไปได้ด้วย แต่กรณีที่โจทก์และจำเลยปฏิบัติต่อกันตลอดมา โดยไม่ถือเอากำหนดเวลาชำระค่าเช่าซื้อที่กำหนดไว้ตามสัญญาเป็นสาระสำคัญ มิใช่กรณีที่จำเลยยอมผ่อนผันการผิดสัญญาให้แก่โจทก์ จำเลยจึงไม่มีสิทธิบอกเลิกสัญญาและไม่มีสิทธิที่จะยึดรถที่เช่าซื้อคืนจากโจทก์ การที่จำเลยไปยึดรถที่เช่าซื้อจากโจทก์โดยไม่มีสิทธิ จำเลยจึงเป็นฝ่ายผิดสัญญา